Οι στεφάνες είναι καλύμματα δοντιών από πορσελάνη ή και συνδυασμό μέταλλου και πορσελάνης. Χρησιμοποιούνται στις περιπτώσεις όπου τα δόντια είναι αρκετά ταλαιπωρημένα από επανελημένες και υπερμεγέθεις εμφράξεις, κατάγματα ή μετά από ενδοδοντικές θεραπείες και επαναφέρουν το κατεστραμμένο δόντι στην αρχική του κατάσταση. Οι στεφάνες συγκολλούνται μόνιμα και καλύπτουν εξολοκλήρου το δόντι στο οποίο στηρίζονται.

 

 

Η γέφυρες αποτελούν την πιο κλασσική και χρησιμοποιημένη μέθοδο για αναπλήρωση ενός δοντιού που έχει χαθεί. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχουν δόντια μπροστά αλλά και πίσω από το χαμένο δόντι. Τα διπλανά δόντια προετοιμάζονται από τον οδοντίατρο ώστε να δεχτούν στεφάνες οι οποίες είναι ενωμένες και υποστηρίζουν το πρόσθετο δόντι. Η γέφυρα συγκολλάται μόνιμα στα δόντια που την στηρίζουν και δεν μπορεί να αφαιρεθεί από τον ασθενή.

 

 

Οι όψεις είναι λεπτά φύλα από πορσελάνη με σκοπό να αλλάξουν το σχήμα και χρώμα των δοντιών που φαίνονται στο χαμόγελο. Τα δόντια παρασκευάζονται σχετικά ελάχιστα στην μπροστινή τους επιφάνεια και συνήθως μέσα στα όρια της αδαμαντίνης, ενώ οι όψεις συγκολλούνται μόνιμα. στα δόντια. Οι όψεις αποτελούν τις πιο συντηρητικές προσθετικές αποκαταστάσεις αφού οι οδοντικοί ιστοί που αφαιρούνται είναι λιγότεροι από αυτούς που πρέπει να αφαιρεθούν για να κατασκευαστεί μία στεφάνη.

 

 

Τα σύγχρονα οδοντικά Εμφυτεύματα είναι κατασκευασμένα από τιτάνιο, ένα μέταλλο που είναι απόλυτα βιοσυμβατό με τον οργανισμό και έχει την δυνατότητα να ενσωματώνεται πλήρως με το οστό των γνάθων. Χρησιμοποιούνται για να αντικαταστήσουν ένα, ή και πολλά δόντια. Τοποθετείται δηλαδή μια «τεχνητή ρίζα δοντιού» με σχήμα βίδας, στο σημείο που ένα δόντι έχει χαθεί και αφήνεται να επουλωθεί μέχρι να ενσωματωθεί με το οστό. Στην συνέχεια τοποθετείται προσθετικό δόντι από μεταλλοπορσελάνη που συγκρατείται πάνω στην «τεχνητή ρίζα». Τα εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται όπου δεν μπορούμε ή δεν επιθυμούμε να μπει μια γέφυρα. Σε αντίθεση με την γέφυρα τα διπλανά δόντια δεν επηρεάζονται.

 

 

Οι ολικές οδοντοστοιχίες αποτελούν την παλιά κλασσική μέθοδο για αποκατάσταση της μασητικής λειτουργία όταν όλα τα δόντια έχουν χαθεί. Οι οδοντοστοιχίες είναι φτιαγμένες από ακρυλικό και είναι κινητές (μπορούν και πρέπει να αφαιρούνται από τον ασθενή κατά την διάρκεια της νύκτας) και δυστυχώς δεν μπορούν να είναι απόλυτα σταθερές ενώ παρουσιάζουν μειωμένη μασητική ικανότητα Η χρήση των οδοντικών εμφυτευμάτων σαν υπόβαθρο μπορεί να αυξήσει κατά πολύ την σταθερότητα και την μασητική ικανότητα.

 

 

Οι μερικές οδοντοστοιχίες χρησιμοποιούνται όταν τα αρκετά και κυρίως όλα τα οπίσθια δόντια έχουν χαθεί. Αποτελούν κινητές κατασκευές που πρέπει να αφαιρούνται κατά την διάρκεια της νύκτας. Έχουν μεταλλική βάση, ροζ ακρυλικό για ούλα και δόντια οδοντοστοιχίας. Στηρίζονται στα εναπομείναντα δόντια με μικρούς γάντζους και είναι πιο σταθερές από τις ολικές οδοντοστοιχίες. Η χρήση εμφυτευμάτων στις οπίσθιες νωδές περιοχές για κατασκευή ακίνητων γεφυρών αποτελεί μια εναλλακτική θεραπευτική λύση.